W latach 1901-1902 otwarto fabryk臋 produkuj膮c膮 papier i tektur臋. W 1906 roku obiekt przej臋艂a firma, kt贸ra skoncentrowa艂a si臋 na produkcji sztucznej sk贸ry i ceraty. W 1921 roku rozpocz臋to produkcj臋 linoleum sto艂owego i drukarskiego. W latach 1939-1945, ze wzgl臋du na II Wojn臋 艢wiatow膮, fabryka cz臋艣ciowo przestawi艂a si臋 na produkcj臋 wojenn膮 dla zak艂ad贸w Junkers. Maszyny i urz膮dzenia zosta艂y zdemontowane przez radzieck膮 administracj臋 wojskow膮 w latach 1945-1946. Wraz z powstaniem przedsi臋biorstw pa艅stwowych na terenie by艂ej NRD, w 1948 roku fabryka sta艂a si臋 w艂asno艣ci膮 publiczn膮 i zosta艂a zmodernizowana i rozbudowana. W 1952 roku zak艂ady otrzyma艂y now膮 nazw臋. W latach 60-tych XX wieku zacz臋to w du偶ej mierze przejmowa膰 technologi臋 z Niemiec Zachodnich. Firma by艂a w贸wczas jednym z najnowocze艣niejszych producent贸w wyk艂adzin pod艂ogowych, spe艂niaj膮cych wysokie standardy bezpiecze艅stwa. Produkcja wyk艂adzin pod艂ogowych z PCV rozpocz臋艂a si臋 w 1967 roku. Po upadku muru berli艅skiego zn贸w zmieniono nazw臋 fabryki. W 2013 roku wszcz臋to post臋powanie upad艂o艣ciowe. Zak艂ad zamkni臋to w 2014 roku. Pobliska rzeka zosta艂a zanieczyszczona w wyniku wypadku w maju 2015 roku. Wed艂ug Pa艅stwowego Urz臋du ds. 艢rodowiska, Rolnictwa i Geologii do wody dosta艂o si臋 oko艂o pi臋ciu metr贸w sze艣ciennych ftalanu dioktylu. Jest to organiczny zwi膮zek chemiczny, kt贸ry reaguje neutralnie, jest nierozpuszczalny w wodzie, oleisty, bezbarwny lub jasno偶贸艂ty i nieznacznie niebezpieczny dla wody. Substancja chemiczna, wykorzystywana w przemy艣le jako plastyfikator, jest pozosta艂o艣ci膮 po produkcji pod艂贸g z PCV. Z powodu niewyp艂acalno艣ci firmy nieruchomo艣膰 zosta艂a wystawiona na licytacj臋 i sprzedana w 2016 roku. Ze wzgl臋du na liczne uszkodzenia sami nabywcy maj膮 du偶e w膮tpliwo艣ci co do szybkiej i kompleksowej renowacji. Budynek ze wzgl臋du na ceglast膮 konstrukcj臋 jest wpisany na list臋 zabytk贸w.
