Dworek wybudowano na początku XIX wieku. Wewnątrz budynku znajdują się klasycystyczne malowidła o motywach ornamentalnych, krajobrazowych, figuralnych oraz cztery supraporty. Sam dworek nigdy nie był bogato urządzony, posiadał on tylko najpotrzebniejsze rzeczy. W 1933 roku po śmierci męża, jego żona wróciła do rodzinnej wioski. Dworek znajduje się w sąsiedztwie fortyfikacji. W parku obok obiektu rosną stare dęby i lipy. Park wraz z dworkiem został wpisany do rejestru zabytków w 1970 roku. Po II Wojnie Światowej obiekt przekształcono na ośrodek kolonijny. Obecnie dworek znajduje się w rękach prywatnych i jest wystawiony na sprzedaż za 3,5 miliona złotych.
