Kopalnia powstała w 1770 roku, czyli po wprowadzeniu nowego prawa górniczego. W najbliższych latach teren szybko się powiększał poprzez przyłączanie do niego sąsiednich mniejszych pól wydobywczych oraz rozbudowę obiektu. Nazwa kopalni diametralnie się zmieniała, a kilka lat przed jej całkowitą likwidacją wrócono do tej pierwotnej. W połowie XIX wieku zasoby węgla na terenie zaczynały się kończyć. Dyrekcja zadecydowała o budowie kopalni głębinowej. W 1865 roku opracowano projekt i uruchomiono pierwszy szyb, natomiast 4 lata później podjęto prace przy głębieniu kolejnego szybu. W latach 1884-1892 ze względu na odciążenie tych dwóch szybów powstał szyb pomocniczy służący do opuszczania drewna oraz odwodnienia kopalni. Wraz ze schodzeniem do coraz większych głębokości zachodziła potrzeba wzniesienia wyższych wież. W 1910 roku zbudowano elektrownię kopalnianą z trzema generatorami prądu i stacją kompresorów, a rok później w jednym z szybów zbudowano elektryczne maszyny wyciągowe. W 1920 roku kopalnia została wykupiona przez spółkę. Pogarszająca się sytuacja ekonomiczna doprowadziła do zjednoczenia dwóch spółek w 1928 roku. W rękach polskiej administracji kopalnia została przyjęta w 1945 roku. Ze względu na nieopłacalność wydobycia węgla w 1991 roku kopalnię postawiono w stan likwidacji, natomiast całkowite zakończenie eksploatacji miało miejsce w 1996 roku.