Prosektorium Lgt 🇭🇺

Zamek został wybudowany na początku XIX wieku, lecz wkrótce potem z powodu wyginięcia męskiej linii rodu, rodzina została zmuszona do jego sprzedaży. W kolejnych latach obiekt zmieniał kilkukrotnie właścicieli. Pod koniec XIX wieku został przekształcony w styl neobarokowy. W latach 1914-1915 zamek przeszedł szereg zmian. Zmodernizowano system ogrzewania, wprowadzono elektryczność, powstał wodociąg, łazienki, kuchnie, wstawiono nowe drzwi i okna, pokryto główne i boczne schody oraz balkony sztucznym kamieniem, ozdobiono sufity stiukiem gipsowym oraz pomalowano wnętrza. W tym czasie zamek posiadał 15 pokoi na parterze oraz 12 pokoi i 1 komórkę na pierwszym piętrze oraz piwnicę pod całym budynkiem. Prócz tego obiekt posiadał budynek kuchenny, lodownię, szopę, narzędziownie, pokój ślusarza i ogród angielski.  W sypialniach znajdowały się rzeźbione szafy w stylu biedermeier lub renesansowym weneckim. Biblioteka zamkowa zawierała 3138 tomów i 340 broszur od starożytnej klasyki po współczesną beletrystykę. Podczas I Wojny Światowej w obiekcie utworzono socjalistyczną spółdzielnię produkcyjną. Po upadku Republiki Radzieckiej właściciel odzyskał posiadłość, ale pozostawione rany po wydarzeniach i późniejsza osobista wizyta w obiekcie sprawiły, że hrabia nie wrócił już do zamku i zarządzał nim z Budapesztu codziennie kontaktując się z zarządcą majątku. W 1927 roku zbudowano na dziedzińcu zamkowym wielką lożę dla koni, której ściany były ozdobione fotografiami przedstawiającymi wyścigi konne. Właściciel był znany w całym kraju ze swojej stajni koni wyścigowych. Hrabia zmarł w 1928 roku, ponieważ nie miał prawowitych potomków ani żony większość majątku zapisał swoim głównym spadkobiercom. Żaden ze spadkobierców nie był w stanie wykupić pozostałej części, więc majątek wraz z zamkiem został sprzedany właścicielowi ziemskiemu, który zaciągnął pożyczkę, aby sfinalizować transakcję. Nie był on w stanie spłacić pożyczki, więc majątek został zajęty, a następnie zlicytowany. Nowi właściciele dobrze sobie radzili aż nadeszła II Wojna Światowa i okupacja sowiecka. Właściciel zmarł w 1939 roku, a jego syn sprzedał zamek władzą powiatu. Władze planowały umieścić w budynku zamku pacjentów z chorobami płuc mieszkających w okolicy, ale z powodu wojny od 28 września 1939 roku do jesieni 1941 roku mieścił się w nim obóz dla uchodźców wojskowych. Po wojnie rozpoczęto modernizację i całkowitą transformację, którą ukończono w połowie 1944 roku. Tego samego roku wybudowano na terenie prosektorium. Jednocześnie seryjne bombardowania Budapesztu wymusiły ewakuację stołecznych szpitali, a dekret ministra spraw wewnętrznych wyznaczył szpitale ratunkowe. W zamku mieściły się oddziały chirurgiczne, rentgenowskie, laryngologiczne i położnicze dwóch szpitali ze stolicy. Szpital ratunkowy rozpoczął działalność 18 lipca 1944 roku i dysponował 100 łóżkami. Naprawę szkód wyrządzonych przez wojnę rozpoczęto w 1947 roku. W międzyczasie podczas ogrzewania zamarzniętej rury wodociągowej spłonął dach i górne piętro. Prace naprawcze wznowiono, a Szpital Pulmonologiczny został otwarty 15 maja 1947 roku. Po 1951 roku przeprowadzono modernizację i rozbudowano obiekt na 120 łóżek. Z powodu spadku liczby pacjentów z chorobami płuc w 1976 roku utworzono oddział chorób wewnętrznych, który rok później przeniesiono do innego szpitala, gdzie stał się oddziałem przewlekłych schorzeń i opieki pooperacyjnej, z 80 łóżkami na oddziale pulmonologicznym i 40 łóżkami na oddziale chorób wewnętrznych. W 2006 roku oddział opieki długoterminowej również przeniesiono w to samo miejsce, co przyczyniło się do całkowitego zamknięcia obiektu 30 czerwca 2006 roku. Gmina w 2007 roku sprzedała budynek wraz z przynależnym do niego zabytkowym parkiem. Niestety obiekt popada w coraz większą ruinę, a właściciel nic nie robi, by to zmienić. Władze innej gminy zakupiły zamek w 2014 roku. Powstały plany jego zagospodarowania, jednak nie poczyniono w tej sprawie żadnych postępów.

Search