Obiekt powstał pod koniec XIX wieku. Cały kompleks składał się z hali wachlarzowej, wieży wodnej, obrotnicy, kuźni, wagonowni, dyspozytorni, schronu, budynków socjalnych drużyn konduktorskich, budynku administracyjnego, budynku rozdzielni, dźwigu węglowego, zacieków węglowych, kanałów oczystkowych oraz nastawni. Do końca II Wojny Światowej obiekt pozostawał w granicach Niemiec. W tym czasie stację systematycznie modernizowano i powstało kolejarskie osiedle. Na terenie lokomotywowni znajdują się parowozy: TKh, TKp, TKt48, Ol49, Pt47, Ty2, Ty42, Ty43, Ty45 i Ty51 oraz lokomotywy spalinowe: Kö 0130, Ls40, Ls60, Ls300, LDH70, LDH180 i 409Da, a także wagony towarowe i osobowe, Elektryczny Zespół Trakcyjny EW90 i dźwig EDK300. Łącznie na terenie znajduje się ponad 60 maszyn. Obiekt został zamknięty w 1993 roku. W 2010 roku nastąpiła próba wyburzenia obiektu przez PKP, która oburzyła mieszkańców i nigdy nie doszła do skutku.
