W 1940 roku rozpoczęto budowę destylarni, która zajmowała się przetwarzaniem buraków cukrowych na oleje, cukry oraz alkohol. To miejsce kiedyś słynęło z produkcji najlepszego włoskiego alkoholu. Fabryka miała klientów z różnych branż, takich jak Martini w przypadku alkoholu, Manutti w przypadku olejów przemysłowych i alkoholu w przemyśle farmaceutycznym. W 1944 roku doszło do bombardowania obiektu, jednak został on odbudowany. Do 1953 roku destylarnia wytwarzała około 30% całkowitej produkcji alkoholu we Włoszech. Wykorzystywano fermentację etanolu do syntezy alkoholu z buraków cukrowych. Oprócz etanolu zakład był w stanie produkować suchy lód, drożdże, glicerynę i odzyskany cukier w procesie desugaryzacji melasy. W 1967 roku destylarnię przejęła cukrownia. Od początku XXI wieku destylarnia w pełni zależna od krajowego i lokalnego przemysłu cukrowniczego przechodziła znaczną recesję. Przez kilka lat obiekt przechodził z rąk do rąk aż ostatecznie został zamknięty w 2005 roku. Było to spowodowane ostatecznym ciosem finansowym w postaci unijnej dyrektywy, która ustanowiła ścisłe kwoty produkcyjne dla włoskich rafinerii.
