Drewniany dworek powstał w XVIII wieku. W połowie XIX wieku został on gruntownie przebudowany. W 1900 roku wieś od żydowskiego kupca odkupił uczestnik Powstania Styczniowego. Zmarł on 6 lat później. Czworo dzieci jego syna także posiadało wojenną historię. Walczyli oni o wolną Polskę w czasie II Wojny Światowej. Jeden z nich będący podchorążym w 6. Pułku Strzelców Podhalańskich dostał się w 1939 roku do niewoli niemieckiej, z której udało mu się uciec. Aresztowali go ponownie w 1943 i trafił do obozów koncentracyjnych Auschwitz i Buchenwald, które zdołał przeżyć. Dwójka kolejnych była żołnierzami 120. Pułku Piechoty Armii Krajowej, a ich siostra służyła jako sanitariuszka. W czasie okupacji ratowali oni życie żydom, dając im schronienie w dworskiej stodole. Po wojnie w obiekcie mieściła się szkoła. Po zamknięciu placówki w dworku przez jakiś czas mieszkali emerytowani nauczyciele. Obecnie budynek stoi opuszczony i nie zanosi się na żadne zmiany.
