Budowę obiektu rozpoczęto w 1960 roku, a została uruchomiona 4 lata później. Była to zawodowa, konwencjonalna elektrownia cieplna o mocy 600 MW. Łączny koszt inwestycji wyniósł 2679 milionów złotych. Placówka była opalana węglem brunatnym wydobywanym w pobliskiej kopalni. Elektrownia posiadała zamknięty obieg chłodzenia pięcioma chłodniami kominowymi, które stanowiły charakterystyczny krajobraz dla rejonu. W 1989 roku w obiekcie pracowały 1352 osoby, w tym 137 kobiet. Oprócz energii elektrycznej elektrownia dostarczała energię cieplną dla części miasta i do zakładów w pobliżu. Od 2006 roku w obiekcie spalano biomasę w postaci trocin drzewnych. Proces ten mógł być możliwy dzięki rozszerzeniu koncesji wydanej przez urząd. Zgodnie z warunkami maksymalny udział biomasy w spalanej mieszance z węglem brunatnym wynosić miał 10%. W 2016 roku zakład 151 razy przekroczył 48-godzinne wartości dopuszczalnej emisji pyłów, za co spółka miała dostać karę w wysokości 1,4 miliona złotych. Elektrownia stanowiła 2% mocy wszystkich elektrowni węglowych zawodowych w kraju. Na początku 2018 roku rozpoczęto likwidację. Przyczyną tego procesu były wysokie koszty dostosowania do norm emisji zanieczyszczeń przy jednoczesnym wyczerpaniu się złóż węgla w kopalni. Pracę rozbiórkowe rozpoczęto w 2020 roku.
