Obiekt pierwotnie pełnił funkcję młyna wodnego. W 1819 roku doszło do pożaru młyna. W 1831 roku wiedeński przemysł włókienniczy zakupił dawny młyn i założył w nim tkalnie. Początkowo głównie były produkowane tkaniny obiciowe. W 1840 roku wyprodukowano pierwszy dywan. Dywany z fabryki szczyciły się najwyższą jakością na terenie całego kraju. W 1845 roku fabryka zakupiła 30 krosien mechanicznych. W 1850 roku dwaj synowie założyciela przemysłu włókienniczego dołączyli do jego kierownictwa. W 1856 roku fabryka doszczętnie spłonęła. W tym samym roku firma postanowiła odbudować swój przemysł. W miejsce starego młyna, który spłonął postawiono 3-piętrowy budynek. Fabrykę oddano do użytku w 1862 roku. Nowy budynek posiadał tkalnię lnu, jedwabiu i bawełny oraz oddział produkcji dywanów. Po rozbudowie fabryki firma zakupiła parę nieruchomości i przekształciła je w mieszkania dla pracowników. W 1880 roku syn założyciela przejął kierownictwo nad fabryką. 3 lata później fabrykę przekształcono w spółkę akcyjną, która miała siedzibę w Wiedniu. Odział firmy został zamknięty w 1901 roku, a cała spółka upadła w 1982 roku.