Moskwicz 407 był produkowany przez rosyjską fabrykę w latach 1958-1963. Samochód zastąpił model 402, a głównym ulepszeniem był mocniejszy 4 cylindrowy silnik górnozaworowy OHV z aluminiową głowicą. Pojemność silnika wynosiła 1358 cm3 i generowała moc 45 KM z napędem na tylną oś. W 1958 roku Moskwicz otrzymał złoty medal w salonie samochodowym w Brukseli. Od 1959 roku trójstopniową skrzynię biegów zastąpiono czterobiegową. W 1960 roku samochód otrzymał opony bezdętkowe, a rok później nowy tylny most. Ogółem wyprodukowano 359 980 samochodów Moskwicz 407 z tego ponad 1/3 z nich na eksport. Głównie pojazdy wędrowały do krajów socjalistycznych, ale cieszył się powodzeniem również w Finlandii, Norwegii, Belgii i Grecji. Pojazd był jednym z tańszych samochodów. Moskwicz 407 był używany w radzieckim sporcie samochodowym, także w wariancie z mocniejszym silnikiem 67 KM. Uczestniczył w zawodach lokalnych, a także w takich rajdach jak 1000 Jezior, Akropolis i Monte Carlo. Samochód posiadał specjalne wersje na taksówkę 407T, dla inwalidów z ręcznym sterowaniem 407B, pomocy medycznej 407M oraz eksportową wersję tropikalną 407Ju. Moskwicz występował również w wersji kombi 423N, furgon 430 oraz warianty terenowe z napędem 4×4 w nadwoziu sedan 410N i kombi 411. Renault 4 Furgon był produkowany w latach 1961-1992 we Francji. W wersji furgon posiadał 2 pary drzwi oraz silnik czterocylindrowy o pojemności 0,8 i mocy 26 KM, 29 KM oraz 34 KM, a także mocniejsze wersje 1,0 o mocy 34 KM i 1,1 o mocy 34 KM oraz 44 KM. Pojazd występował w trzybiegowej skrzyni, a od 1967 zastąpiono ją czterobiegową.