W miejscowości, w której znajduje się sanatorium w 1892 roku odkryto źródła wód leczniczych. W 1912 roku odkryto gaz szlachetny radon. W okresie 1920-1930 roku miasto przeżyło potężny przyrost. Gaz szlachetny wpływa na zmniejszenie, a nawet ustanie bólu u reumatyków. W obiekcie można było odpocząć, a przy okazji zaznać leczenia. Po zakończeniu II Wojny Światowej w mieście osiedlili się amerykańscy żołnierze, lecz na krótko. Niedługo później miasto przejęła Armia Radziecka i sanatorium służyło jako lecznica dla oficerów. W 1949 roku obiekt został udostępniony ludności cywilnej. Sanatorium stało się częścią Wolnych Niemieckich Związków Zawodowych. Organizację założono kilka lat przed zakończeniem II Wojny Światowej, a rozwiązano ją chwilę przed Zjednoczeniem Niemiec w 1990 roku. Sanatorium przestało funkcjonować z powodu braku przychodów. W 1992 roku rozpoczęto budowę nowego obiektu, który otwarto w 1995 roku.
