Obiekt został wybudowany w 1733 roku. Była to świątynia protestanckiego ruchu społeczno-religijnego, który wywodził się od husytów, a swoje narodziny miał w Czechach. Początek tego nurtu datuje się na połowę XV wieku. Z powodu prześladowań w swojej ojczyźnie wyznawcy tej religii zaczęli zjeżdżać do Polski w połowie XVI wieku. Głosili oni naukę o konieczności zmian w kościele, potrzebie edukacji, odrzucali rolę kapłanów w drodze do zbawienia i spowiedź uszną, uznawali chrzest tylko w wieku dojrzałym oraz propagowali równość społeczną i ubóstwo. Przywódcą nurtu był człowiek bezkompromisowy, jeśli chodzi o poglądy, które wyznawał co sprowadziło na niego masę problemów. Finalnie uciekł on do Berlina wraz z większością mieszkańców niezadowolonych z nałożenia pańszczyzny. Tych, którzy zostali obecny właściciel wsi skazał na więzienie. Po wyjściu na wolność oni również opuścili wieś, która została splądrowana i zniszczona. Po wojnie w budynku mieściła się rzymskokatolicka kaplica mszalna. Z powodu przeniesienia mszy do nowszego i większego budynku obiekt został porzucony. W 2015 roku zawaliła się wieżyczka z sygnaturką. Konserwator zabytków zabiegał o remont, jednak należąca do parafii kaplica stoi i niszczeje, a kościół nie kwapi się, by coś z tym zrobić.
