Kombinat rozpoczęto budować w 1950 roku. 3 lata później w zakładach odbyły się pierwsze wytopy żelaza, natomiast oficjalne otwarcie odbyło się w 1954 roku. Właśnie wtedy na terenie kombinatu rozpoczęły pracę elektrownia, koksownia oraz aglomerownia. W 1955 roku otrzymano stal z pierwszego pieca martenowskiego. W skład kombinatu wchodziły: wielkie piece, stalownia martenowska, zakład materiałów ogniotrwałych, walcownia blach karoseryjnych, walcownia blach gorących, ocynkownia, koksownia, aglomerownia, siłownia, wydział rur zgrzewanych. Budynki administracyjne huty wybudowane w latach 1952-1955 uznaje się za najlepsze przykłady polskiego socrealizmu. W latach 70-tych została uruchomiona stalownia konwertorowa i walcownia slabing, w koksowni działało 12 baterii koksowniczych, spiekalnia z dziesięcioma taśmami, pięć wielkich pieców i stalownia martenowska z dziewięcioma piecami. Cały kompleks do dziś stanowi drugą co do wielkości i produkcji hutę na terenie Polski. W czasach największego rozwoju kombinatu pracowało w nim 40 tys. pracowników, a produkcja wynosiła około 6,7 mln ton stali w skali roku. Zakład był uznawany za jeden z największych ośrodków “Solidarności” w Polsce. Odbywały się w niej liczne strajki i działania przez co dostała takie miano. W drugiej połowie sierpnia w 1980 roku rozpoczęły się pierwsze strajki popierające protest na Wybrzeżu, natomiast w pierwszym tygodniu września rozpoczęły się działania zmierzające do stworzenia Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych w oparciu o Porozumienia Gdańskie. W hucie powstała najliczniejsza na terenie Polski organizacja zakładowa “Solidarności” – Komisja Robotnicza Hutników. Ośrodek w 1990 roku zmienił nazwę nosząc imię polskiego inżyniera i wynalazcy w dziedzinie technologii hutniczej. Kilka lat później zamknięto wiele wydziałów, które były uciążliwe dla środowiska m.in. stalownię martenowską, walcownie: zgniatacz i slabing oraz wyburzono trzy wielkie piece. W 1996 roku uruchomiono nowoczesną linię ciągłego odlewania stali o wydajności 2 mln ton oraz trzy stanowiska obróbki pozapiecowej. Od 2007 roku właścicielem kombinatu jest hinduska korporacja, która uchodzi za największego producenta stali na świecie. W 2010 roku huta była jedynym w kraju producentem blachy o grubości poniżej 6 mm. W 2018 zakład zatrudniał 3500 osób. Działał jeden wielki piec, jedna bateria koksownicza, trzy konwertory, linia ciągłego odlewania stali, walcownie: zimna, gorąca i rur zgrzewanych, ocynkownia. Huta produkowała 1,5 miliona ton stali surowej rocznie. W maju 2019 roku hinduska korporacja podjęła decyzję o wygaszeniu wielkiego pieca i stalowni z powodu wysokich cen energii elektrycznej, praw do emisji dwutlenku węgla i światowego spowolnienia na rynku stali. W lipcu przesunięto decyzję o wygaszeniu pieca, jednak ostatecznie nastąpiło to w listopadzie. Produkcja została tymczasowo wstrzymana i nie podano daty ponownego jej wznowienia.
