Początkowo tereny były podmokłe, jednak w XV wieku Zakon Cystersów zagospodarował obszar i wybudował na nim budynki. Osada była najważniejszym przedsiębiorstwem w okolicy oraz ważnym miejscem dla kultu mnichów, który w późniejszym czasie został przekształcony w parafię. Mnisi wykorzystywali żyzną glebę do uprawy zboża oraz innych upraw w miarę ewolucji procesów rolniczych. Kościół został wybudowany w latach 1718-1720 prócz niego osada posiadała domy robotnicze, młyn, stajnie, stodoły oraz willę właściciela. Produkcja rozwijała się prężnie aż do momentu rewolucji francuskiej w 1807 roku kiedy to Napoleon Bonaparte przejął cały teren. W 1822 roku Bonaparte sprzedał posiadłość w ramach spłaty długu. Nowy właściciel zajął się modernizacją budynków oraz rozwojem rolnictwa. W połowie XIX wieku miasteczko stało się nowoczesną osadą rolniczą. Firma dzięki prowadzeniu rozważnej polityki gospodarczej i dostosowaniu technik uprawy do najnowocześniejszej technologii osiągnęła bardzo duży zysk. Z powodu ciągłych zmian właściciela osada pod koniec lat 60-tych XIX wieku została powoli przechodzić fazę wyludniania. W latach 80-tych XIX wieku robotnicy z pobliskiej elektrowni zdecydowali się zasiedlić osadę, by mieć blisko do pracy. Po około 10 latach opuścili osadę, która zaczęła popadać w ruinę. Było wiele planów zagospodarowania osady, jednak żaden z nich nie ujrzał światła dziennego.
