Fabryka została wybudowana 1889 roku z inicjatywy trzech francuskich przedsiębiorców. Obiekt przykuwał oko ciekawą architekturą z czerwonej cegły. W 1904 roku fabryka zatrudniała 1100 pracowników. W 1926 roku firma stała się spółką akcyjną i zmieniła nazwę, a wzrost zatrudnienia zwiększył się do 2500 osób. W latach 1937-1938 w skutek rozwoju fabryki zostały wybudowane osiedla. Projekt zakładu i powiązanego z nim osiedla nawiązywał do staropolskiego układu folwarków. Budynek administracyjny i willa utrzymane zostały w stylu neogotyckim. Piętno wojny odcisnęło na obiekcie duże komplikacje. Francuzi znajdujący się na terenie miasta zostali przez Niemców uznani jako wrogowie kraju i pod tym samym argumentem fabryka została zarekwirowana i wstrzymano produkcję. Niemcy także zrabowali produkty oraz surowce znajdujące się w magazynie i część maszyn produkcyjnych. Znaczną część maszyn zdołał ukryć człowiek, który otrzymał za to order, a po wojnie powierzono mu stanowisko dyrektora firmy. Po ciężkich trudach fabryka została ponownie uruchomiona w 1921 roku. Wybudowano nowe hale, w których zamontowano nowatorskie, jak na tamte czasy przędzalnie wózkowe. W 1926 roku powstała nowa kotłownia. Po II Wojnie Światowej fabryka zmieniała kilkukrotnie nazwę i stała się największym zakładem produkcyjnym w mieście, który sprzedawał około 6 tys. ton przędzy i zatrudniał 900 pracowników. Fabryka zakończyła swoją działalność w 2003 roku.
