Zakład Produkcji Benzyny Syntetycznej Rdb 🇩🇪

Na pierwotnym terenie firmy znajdowała się fabryka produkująca skórę i wełnę. W czasie I Wojny Światowej wzrosło zapotrzebowanie na paliwo do silników Marynarki Wojennej. Dwóch ekspertów badało proces uwodornienia, w wyniku którego powstała tetralina jako paliwo. Fabryka powstała w 1916 roku jako zakład chemiczny do produkcji tetraliny. Po zakończeniu wojny tetralina była wykorzystywana jako paliwo oraz do produkcji farb i lakierów, a później dekalin. W 1922 roku fabrykę połączono z inną w Berlinie. W wyniku tej fuzji w fabryce odbywała się produkcja surowców, a w Berlinie przetwarzano je na gotowe produkty. W tym celu rozbudowano zakłady. W 1931 roku firma opatentowała i wdrożyła pierwszą na świecie przemysłową instalację produkcyjną do produkcji alkoholi tłuszczowych, później także amin tłuszczowych i sorbitolu, metodą katalitycznego uwodornienia pod wysokim ciśnieniem. W 1939 roku otwarto nowoczesne laboratorium. W latach 1939-1945 zbudowano specjalne zakłady do produkcji oleju stosowanego do smarowania torped. W kwietniu 1945 roku fabryka znalazła się pod ostrzałem amerykańskiej artylerii. Zakład wznowił działalność tego samego roku na początku czerwca. Jeszcze w tym samym roku przestawiono produkcję na artykuły codziennego użytku takie jak mydło, środki dezynfekcyjne, środki przeciw świerzbowi (Perscabid) oraz maści. Po 1945 roku rozpoczęto badania w laboratorium farmakologicznym, a także produkcję surowców farmaceutycznych. W sierpniu tego samego roku zakład należał do radzieckiej spółki akcyjnej zajmującej się nawozami mineralnymi. Od grudnia 1945 roku fabryka została objęta sekwestrem. W 1946 roku zakład zamknięto, a po długich negocjacjach uchroniono go przed rozebraniem i poddano w stan częściowej likwidacji. W 1947 roku na rozkaz Sowieckiej Administracji Wojskowej (SMAD) przeszedł na własność publiczną i został włączony do większych zakładów przemysłowych. Rok później fabryka dołączyła do firmy zajmującej się produkcją mydeł, detergentów, pomocy tekstylnej i skórzanej oraz wyrobów kosmetycznych. Po 11 miesiącach w 1948 roku uruchomiono instalację utleniania parafiny (PO). Dzięki temu produkty można było wytwarzać z lokalnych surowców na bazie w pełni syntetycznej. W 1949 roku delegacja grecka odwiedziła zakład, co skutkowało we wzrost zapotrzebowania i rozbudowę fabryki. W ten sposób firma stała się najważniejszym i największym producentem substancji detergentowo-aktywnych i ich podstawowych produktów w NRD. W 1952 roku rozbudowano instalację destylacji PO, a w 1955 roku rozbudowano instalację tłuszczów twardych. W 1953 roku otwarto wytwórnię alkoholi syntetycznych i uruchomiono fabrykę plastyfikatorów. Wybudowano przyzakładową szkołę zawodową, internat praktykantów, świetlicę oraz przychodnię z oddziałem stomatologicznym, oraz nowy budynek straży pożarnej z internatami. W 1966 roku firma zbudowała największą i najnowocześniejszą fabrykę tłuszczów twardych w NRD, gdzie uwodorniano oleje roślinne i zwierzęce do produkcji margaryny. W 1991 roku fabrykę włączono do globalnej grupy indonezyjskich firm. Stare, niepotrzebne budynki zakładu zostały zamknięte w 1998 roku. Aktualnie na terenie od 2001 roku działa indonezyjska firma chemiczna.

Search