Zakład powstał w 1881 roku, natomiast produkcję rozpoczęto rok później. Był to pierwszy oraz najstarszy obiekt tego typu w Polsce. Od początku istnienia produkty trafiały głównie na rynek rosyjski. W 1910 roku towarzystwo akcyjne kupiło i rozbudowało fabrykę zmieniając przy tym siedzibę. Dwa lata później znów zmienił się właściciel obiektu. W 1913 roku nakręcono film dokumentalny o pożarze w zakładzie, przez który oszacowano straty na 150 tys. rubli. Fabryka pakowała swoje zapałki do pudełek z etykietą, na której znajdował się czarny kot. Próby podrabiania znaku handlowego miały miejsce już w czasie międzywojennym. W 1922 roku fabrykę kupiło nowo powstałe Towarzystwo Przemysłu Zapałczanego. W 1925 roku na mocy ustawy o monopolu zapałczanym obiekt został przejęty przez spółkę akcyjną do eksploatacji Państwowego Monopolu. Zakład został szybko zmodernizowany po pożarze w 1930 roku. Podczas II Wojny Światowej fabryka była pod niemieckim zarządem, natomiast po wojnie została upaństwowiona. W 1997 roku obiekt stał się pracowniczą spółką akcyjną. W 2002 roku obok fabryki powstało muzeum produkcji zapałek. Po raz ostatni zakład płonął w 2008 roku, a straty oszacowano na minimum 2,5 mln złotych. W 2010 roku muzeum zapałek zostało wpisane do rejestru zabytków i w tym samym roku zakończono produkcję zapałek. Pojawiła się koncepcja komercjalizacji muzeum poprzez złożenie wniosku o uznanie fabryki za Pomnik Historii. W 2013 roku komornik bezskutecznie szukał kupca, a dwa lata później złożono wniosek w sądzie o upadłość.
